Na een paar maanden van relatieve stilte waarin ik me stiekem tig slagen in de rondte heb gewerkt om naast mijn praktijk en cursussen ook nog mijn nieuwe huis en praktijk te verbouwen en vervolgens de heleboel in te pakken, te verhuizen en grotendeels ook weer uit te pakken, is het vanaf morgen zover: ik mag gaan behandelen in mijn nieuwe praktijk!
Ik ben zelf nog steeds een beetje stil, elke keer als ik de ruimte binnenkom. Ik vind het zo onwerkelijk dat ik hier nu elke dag werken mag.
En na twee weken wachten mocht ik vandaag voor het eerst de bijna witte gietvloer dweilen (en ja, dat was echt een heel praktische keus met een zwarte harige schaduw genaamd Senna) en ik vind de vloer zelf prachtig. Net gesmolten ijs.
De nieuwe verwarmingen blijken het goed te doen, de vitrage hangt en de bewegwijzering voor buiten komt volgende week. De wachtruimte is klaar, compleet met lekkere ligbank waarop je, als je vroeg arriveert, vast lekker bij kunt komen van de reis.
Het speciaal aangelegde toilet is voor de zoveelste keer gedweild (waar blijft toch al dat bouwstof vandaan komen?) en het enige dat ik nu nog echt moet doen zijn De 40 auralagen aan de muur hangen en mijn verplichte diplomaschare op een onopvallend plekje in de gang installeren.
Dat komt binnenkort wel, net als die laatste paar doosjes want eerst moet ik kunnen werken, dus behandeltafel, spreektafel, netwerk en dossiers zijn daarvoor belangrijk.
Zo zijn ook de thee- en koffie (ik heb nu een zelf boontjes malend apparaat, heel stoer voor een non-koffie-drinker) en de broodnodige snoeperijen teruggevonden en dus kan ik van start.
En blijf ik op de achtergrond vrolijk verder klussen want ik heb nog wel het een en ander te doen, maar o, wat is dit fijn om mee te maken.
Daarom presenteer ik nu – met enorm veel dank aan al mijn hulptroepen!- vol trots: de eerste foto’s van een ‘bijna-affe’praktijk.
Wie weet mag ik je er binnenkort wel in begroeten?!
