Zojuist ben ik aangekomen in la Bastide l’Eveque, mijn Franse ‘cursuslocatie’ voor de komende week. Ik ben daar echter niet in één keer naartoe gereden, want ik heb de afgelopen dagen doorgebracht op een prachtige plek: Le Mas Chouchet, in de Limousin. Het ligt in het natuurgebied van de Duizend Koeien (wat op zich al bijzonder is als je zelf lactose-intolerant bent), in alle opzichten de moeite waard. En terwijl in Nederland de mussen zo ongeveer getoast van het dak vielen, had ik eerst nog een dagje zon en speelde met tweeënhalf labradortje en een halve Friese stabij. Dat betekent veel balletjes gooien in het water van het privé Lac (zie filmpje) en een voor een ze laten apporteren. Hoewel, een voor een… de jongste was 10 maanden en die had duidelijk nog wat te leren dus die rende achter alles aan wat bewoog. En achter wat niet bewoog en wat ook niet achteraangerend wilde worden, zoals het ontstoken oortje van mijn hond Senna.
Op zondag trok het dicht en maakte ik samen met de enthousiaste eigenaars Tineke en Frank -die op de dag van mijn aankomst vrijdag net alle huisraad uit Nederland hadden gekregen en officieel waren geëmigreerd naar hun mooie chambres d’hotes- een wandeling om hun eigen meer heen. Eerst gingen we even naar de oude schuur die in de toekomst verbouwd zal worden, omdat daar een entiteitje naar het licht gebracht mocht worden –wat ik natuurlijk ook graag voor hem deed. Het bleek een knorrige oude Fransoos.
Daarna gingen we al wandelend over hun geweldig mooie terrein en verwijderde ik en passant wat energetische velden omdat het opruimen ervan het verblijf voor de bewoners en alle toekomstige gasten nog wat verder zou veraangenamen.
Dus heb ik al lopende en genietende van al dat moois mijn handjes af en toe wat laten wapperen en ben ik zelfs nog een beetje nuttig geweest. Om dat ’s middags vervolgens volledig te compenseren want…
Frank was erin geslaagd om de fonkelnieuwe zojuist geïmporteerde hot-tub aan te sluiten en die moest natuurlijk worden ingewijd… Die taak namen wij graag op ons en daarom zie je ons op de foto dan ook terwijl het om ons heen kouder en kouder werd, heerlijk zitten borrelen in het warme water met uitzicht op het meer. God in Frankrijk was het toch?
Daarna kwam de regen en keerde ik meer naar binnen. Mediteerde verder en boekte als ondersteuning daarvan een lekkere massage die helaas een verdrietig stuk op mijn hartchakra triggerde. Je krijgt tenslotte vaak wat je nodig hebt hè, en niet waar je om vraagt. En zo was dat ook bij mij.
Gelukkig had ik fijn gezelschap aan Senna, Joris de bruine halve knuffel-lab en haar baasjes (ja Joris is een zij maar dat is een lang verhaal en hoewel ik bekend sta om mijn zijpaadjes, is dit zelfs voor mij een veeeeel te lang verhaal ☺), bleef ik steeds de heerlijkste gerechten krijgen van super chef Tineke die vol plezier in de keuken stond te creatieven en die daar de verrukkelijkste maaltijden fabriceerde die geheel voedinsgallergieproof waren en vervolgens met veel smaak en plezier werden opgepeuzeld door Frank en mij. Daarna verder praten, vuurtje aan in de kachel, lekker op de bank, kopjes thee erbij. Hondjes aan onze voeten, zen. Heerlijk.
Op mijn laatste dag brak zowaar aan het eind van de middag ook het zonnetje nog door dus heb ik na wat gewandel me daar nog even heerlijk in gekoesterd en konden we zelfs nog buiten eten. Een cadeautje, zoals eigenlijk mijn hele verblijf daar aanvoelde. Wat fijn om mensen in dit leven voor het eerst te ontmoeten en je er zo thuis en welkom te voelen.
Vanochtend vertrok ik voorzien van door Tineke zelf gebakken bananenbrood en met tevens haar verse courgettesoep op zak naar Ginestous (de Aveyron), een rit van zo’n drieënhalf uur.
Ook een mooi gebied, met weer een heel andere energie. Ik merk dat ik even wennen moet omdat in Le Mas onder meer tintelende elfenenergie was, terwijl ik in Ginestous op 500 meter hoogte zit, dieptes en oer-energieën ervaar die weer heel anders zijn, dualiteit duidelijk een thema is en mijn lichaam enorm moet omschakelen. De omgeving en panden zijn prachtig en het uitzicht is dat ook. Het hondje ter plaatse is dit keer een Briard en heet Coco en Sen is alsmaar in mijn kielzog want ze vindt het allemaal een beetje spannend.
En terwijl mijn nieuwe gastvrouw Pauline en ik verder kennismaakten en onder meer de menu’s doornamen voor de komende (cursus)dagen en ik vernam wat voor een heerlijkheden de Engelse natuurvoedingsdeskundige kok ons allemaal gaat voorschotelen (het lijkt alleen maar om eten te draaien zo, maar dat is echt een toevallige en zeer prettige bijkomstigheid hoor), trokken de donkere wolken samen en terwijl ik dit schrijf is het noodweer losgebarsten. Ik snap ineens waarom het hier zo groen is!
Morgen gaan we de locatie helemaal in orde maken en de laatste inkopen doen. Daarna vliegen op vrijdag de cursisten in uit Nederland en gaat het feest echt beginnen. Het voelt eerlijk gezegd een beetje als een schoolreisje of op kamp gaan. Allemaal gezellig in de gite slapen (die trouwens heel groot is), leuke mensen, heerlijk werken, lekker eten en vier dagen behalve cursus ook nog het groepsproces erom heen. Ik heb er zin in!
Met dank aan Tineke en Frank voor de geweldige tijd in Le Mas (www.lemaschouchet.com, en ik kom in ieder geval graag terug) en extra dank aan Joris voor het bewaken van Senna haar oren!
