Gistermiddag heb ik ze uitgewaaid: ‘mijn’ eerste echte buitenlandse cursusgroep, bestaande uit louter Nederlandse cursisten die speciaal voor een tweedaagse intensive Helende Handen 1 en 2, energetisch werken voor tactiele professionals en leren werken in de aura, via Brussel naar Rodez vlogen voor een lang weekend.
Vrijdagmiddag kwamen ze aan, vanuit alle windstreken en terwijl ik in de gite in Ginestous mijn uiterste best deed om het open haardvuur brandende te houden (het was iets met een hamer in een gat om een klepje dicht te drukken, daar een grote steen tegenaan leggen en dan via buiten naar de kelder sluipen in de stromende regen om met een schroevendraaier eerst tegen een motortje aan te tikken en daarna een schroef steeds bij te stellen zodat de cv die openhaard gestookt bleek, niet zou ontploffen, heel relaxt allemaal) en mijn gasten een warm welkom te geven, was ik net een mand nieuw hout aan het halen toen ze arriveerden en mij ijverig aan het werk zagen. Dat was nog eens een goede eerste indruk.
Ietwat verdwaasd van de lange reis, de nieuwe omgeving, dito energie en allerhande indrukken, werd gauw de omgeving geïnspecteerd, werden tassen geïnstalleerd op de slaapkamers en vlijde al snel ieder zich neer voor de haard en gingen we aan de borrel. Wat we volhielden totdat Selma en Eric, een uur of twee later dan gepland want hun tomtom kon ons niet vinden, alsnog aanhaakten voor de eerste kennismaking met elkaar. Acht cursisten, één echtgenoot van en een trainer zijnde moi, een Briard genaamd Coco en natuurlijk een lief labje, Senna genaamd vormden het bonte gezelschap voor de komende vier dagen.
We begonnen met een welkomsdiner in een nabijgelegen cité, Villefranche de Rouergue. Allemaal nog wat onwennig door de taal en het onbekende gezelschap, vreemde gerechten (eendenmaagjes? Kalfskop? ) die ik heerlijk aan me voorbij liet gaan (lang leve de voedingsallergieën) en een spannend autoritje terug waarbij we vreselijk hebben gelachen omdat de tomtom me een short-cut opleverde die zo ongeveer stijl rechtomhoog reed in het pikdonker over een klein bergweggetje.
Lekker in een automaat, weliswaar 2 liter maar toch, en uiteindelijk toch maar gekeerd waar het eigenlijk niet paste omdat doorrijden weliswaar heel stoer maar toch wat onverantwoord leek.
Heel thuisgekomen kwam de volgende uitdaging. Oorspronkelijk stond mijn bed in de serre maar daar had ik al twee nachten geen oog dichtgedaan. Er zaten wat aardstralen, wateraders, vreemde energieën en velden waar ik graag nog eens apart over schrijf, maar waar ik de voorafgaande dagen al hard aan gewerkt had om ze te neutraliseren en die helaas te groot waren om helemaal te kunnen tackelen en er voor zorgden dat mijn zenuwstelsel helemaal verstijfde en pijnlijk werd en dat was niet zo bien als je nog een lange cursus moet gaan geven.
Maar geen nood, in het huis van gastvrouw Pauline stond nog een grote bank. En dus sjouwde ik elke dag heen en weer met mijn hondje, tandenborstel en telefoon/wekker om daarop de nacht door te brengen.
Na mijn eerste nacht met een paar uur slaap, brak de eerste cursusdag aan met dichte mist waardoor je helemaal niks van het prachtige uitzicht zag! Kom je daarvoor helemaal uit Nederland gevlogen en zie je niet eens dat we op een berg zaten! Deze dag begon voor mij met een berichtje uit Nederland dat een lief klein meisje dat pas 7 maanden in de buik van haar moeder zat, al geboren wilde worden. Daarom ging ik voor de cursus nog even aan het behandelen want dat had ik de moeder beloofd en schakelde ik daarna om naar de groep.
Toen werd al snel duidelijk wat een van de groepsthema’s zou worden: angst om te gaan behandelen. Vaak overgebleven uit eerdere levens en nu dus lastig om te ervaren als je behandelen gaat. Als een rode draad door de dagen liep daarnaast niet gehoord/gezien worden. Hoe formuleer je wat je zeggen wilt en hoe ben je duidelijk? Wonderlijk hoe duidelijk mensen konden zijn en hoe toch soms niet gehoord werd wat ze zeiden. Grenzen aangeven en opmerken werd daardoor ook een van de issues. Heel leerzaam..
Tijdens de eerste dag leerden de cursisten onder meer hoe je waarheid kunt onderscheiden van wat er niet klopt door simpelweg je lichaam in te zetten als meetinstrument. Wat is het nut van voelen, waarom willen sommige mensen simpelweg niet voelen en waarom is dat minder handig, wat is van wie, wat pik je op van een ander, waarom doe je dat en allerlei andere praktische weetjes werden opgezogen door de enthousiaste en leergierige groep die vervolgens na een geweldige lunch daadwerkelijk aan het behandelen ging.
Die lunch en alle maaltijden waren trouwens een verhaal apart. Daar kan ik drie dagen over schrijven want twee keer per dag kwam de Britse Karena, een natuurvoedingsdeskundige, ons maaltijden brengen waarvoor ze de hele dag in de keuken stond en twee uur per dag reed en die behalve glutenvrij en vegetarisch, ook nog eens lactosevrij en paleo waren, aan al mijn allergenenlijstjes waren aangepast en toch, wat je bijna niet meer zou verwachten als iets zo verantwoord is, zo verschrikkelijk lekker waren dat we ons helemaal bolrond hebben gegeten en alleen nog maar op ons rug liggend in bed te ruste konden leggen. We gaan alle recepten krijgen… en stretchjurkjes bestellen voor de komende zomer ☺
We werkten de eerste dag door tot half acht en het was mooi om te merken hoe binnen een paar uur de groep veranderde en groeide. De mensen werden anders, de ruimte verstilde, er werd zo mooi gewerkt en geheeld bij elkaar, zelfs door mensen die oorspronkelijk elkaar triggerden op lastige stukken. Het was naast hard werken puur genieten voor mij.
Na een hele lange dag die verder vrij regenachtig verlopen was, gingen we voldaan maar redelijk op van alle processen terug naar de naastgelegen gite waar alweer een feestmaal voor ons klaar stond. Een deel van de groep ging wandelen naar het dal en de rivier, al beperkte ik me tot het uitlaten van Senna want ik was best moe.
Een kort nachtje op de bank volgde -want kleine Sanne was inmiddels geboren en het was nogal een heftige bevalling geweest en daarom zat ik midden in de nacht nog aan hen te werken op afstand. Dat hoort er nou eenmaal bij hè? – met daarna de dag waar iedereen op had gewacht: werken in de aura!
We werkten weer vanaf half 10 en begonnen met een afstandshealing voor kleine Sanne. Heel mooi om te ervaren hoe de groepsenergie gebundeld werd en doorgegeven mocht worden naar dat kleine minimensje.
Vervolgens werd er op een andere manier hard gewerkt want gewerkt werd er! Een heerlijke dag met veel nieuwe ervaringen en inzichten, heftige ontmoetingen en niet voor niks met elkaar ingeplande behandelaars en cliënten zorgden ervoor dat alles wat nodig was dat er zou gebeuren ook plaatsvond.
Als je durft te luisteren naar je hart en je laat leiden door de ondersteunende liefdevolle stroom van het universum dan kan alles in het leven wat bedoeld is te zijn zich zo wonderschoon en soepel ontvouwen, dat je, als je je dat weer eens ten volle realiseert, je afvraagt waarom we als mensen toch vaak de neiging hebben om zoveel te willen sturen of controleren. Of (angstig) weg te lopen van dat wat echt goed is voor je.
We stopten zondag rond kwart voor zes en hadden het geluk dat het ineens mooi zonnig was. Na deze week noodweer, bliksem, mist, regen, regen en nog meer water gehad te hebben een welkome afwisseling.
Dus gingen we lekker aan de rand van het zwembad liggen en genoten van de laatste zonnestralen om daarna een relaxt en gezellige avondje te hebben en bij te komen van al het nieuwe.
Na mijn laatste nachtje op de bank was het daarna een vrolijke, zonnige dag en gingen een paar mensen op onderzoek uit in een nabijgelegen stadje. Ik niet. Ik lag namelijk heerlijk met enkele cursisten in de zon te kletsen en thee te drinken, en heb dat volgehouden totdat we gingen lunchen en ze vertrokken. En eigenlijk nog wel wat langer dan dat.
Het was wel een beetje vreemd stil toen iedereen weg was, maar dat viel ook op te lossen door weer heerlijk in de tuin te duiken en bij te komen van alles wat er de voorgaande dagen gepasseerd was.
Cursist Yvonne is gezellig gebleven en rijdt volgende week met me mee terug naar Nederland en cursiste Selma en haar man Eric hielden me gezellig gezelschap omdat zij tot vrijdag hier in de omgeving blijven, dus het was een geanimeerd en ontspannende middag waarin ik heerlijk kon bijkomen van de intensieve dagen die achter me lagen.
Ik heb nog wat tijd nodig om het te laten bezinken maar voel me blij en dankbaar dat iedereen helemaal naar Zuid-Frankrijk is gekomen om hier mijn cursussen te volgen en ik ben gelukkig met het resultaat. Acht mensen die een grote groeistap hebben gemaakt en nu nog meer positiefs kunnen toevoegen aan de wereld.
En bovendien een paar heerlijke nieuwe recepten voor de innerlijke mens ☺
Voor het eerst mocht ik vannacht lekker in een echt bed. Heerlijk! En vanaf vandaag ga ik een soortgelijke tweedaagse cursus geven voor een Franse groep. Spannend! Ik word daarin weliswaar vertaald in het Frans maar toch heb ik zojuist al met de eerste cursiste kennisgemaakt en voorzichtig wat in het Frans gebrabbeld. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan. Je suis curieuse. Et je vais vous racontrer des nouvelles histoires dans quelques jours. Of zoiets. Het idee was leuk. En gelukkig word ik tijdens mijn cursus vertaald…
Met: Yvonne, Eelco, Pauline, Annemijn, Marja, Ingrid, Selma, Nelia, Eric, Coco et Senna
