Als het de juiste aanpak is bij de problematiek van een cliënt, werk ik in mijn praktijk met mijn eigen variant op (familie of organisatie)opstellingen.
Dat gaat eigenlijk vanzelf, sinds ik destijds twee cursussen aan het Hellinger-instituut had gedaan, waarvan één specifiek over trauma-heling. Eerst heb ik een tijd behandeld in opstellingen op de Bert Hellinger manier. Daarbij laat je, zoals ik al eens eerder beschreef normaalgesproken een aantal mensen je familieleden representeren. Je benoemt het thema waar je inzicht in wilt krijgen en waar je aan wilt werken. Dan stel je ze op in de ruimte en gaan zij op elkaar reageren. Ze doen dat volgens het familiesysteem: zij vertonen het gedrag en de emoties van degene voor wie ze staan opgesteld. Dat maakt vaak een hoop duidelijk aan onderliggende patronen en verborgen gedachtes en emoties.
Veranderingen komen vervolgens uit het systeem: de representanten willen bepaalde dingen doen, bewegen, zeggen, benoemen en dat verandert de dynamiek en bijgevolg de wisselwerking in de opstelling maar ook in de familie zelf, buiten de opstelling dus.
Bij mijn manier van opstellen werk ik anders; ik maak gebruik van grote mens-erger-je-niet poppen. Ze krijgen naamstickers zodat je kunt zien wie ze representeren en ik zet ze intuïtief in de ruimte. Daarna voel ik in waar ik moet beginnen en benoem wat het thema van dat familielid in dit geval is. Als ik weet waar ik zijn moet, laat ik de cliënt de plaats innemen van de pop, het betreffende familielid. Vervolgens ga ik aan hem werken, in zijn aura.
Het mooie bij deze manier van werken, is dat ik op meerdere niveaus tegelijk werk:
Ik ruim de energetische blokkade op van het betreffende familielid of voorouder die de representant ook heeft. Een gemeenschappelijke stuk dus en ik sleutel aan twee zielen tegelijk. Of eigenlijk, aan een hele kudde want behalve de opgestelde persoon en de representant, reageert ook al het daaruit voortgekomen nageslacht (kinderen, kleinkinderen etc). Zij merken een verschil in hun basisenergie omdat de familie-energie erdoor verandert.
En daarnaast werk ik in een bepaalde auralaag (die afhangt van de problematiek) en daarin kunnen de representant of opgestelde persoon ook weer verbonden zijn met andere zielen. Die op hun beurt daarin weer vrolijk gaan mee resoneren.
Als de gemeenschappelijke blokkades met het ene familielid ‘klaar’ zijn, laat ik de cliënt weer uitstappen en zet de pop terug en kijk wat het volgende te behandelen familielid is. Dan neemt de cliënt de plaats weer in van de volgende pop en werk verder via zijn aura. En zo werk ik gestaag de hele familie door totdat iedereen rustig.
Een groot verschil met de oorspronkelijke versie is dat je daarin de verandering laat ontstaan in de groep. Dat doe ik niet, want ik ben gefocused op wat ik mag ondersteunen voor deze zielengroep waar ik op dat moment mee werken mag. Dus speur ik naar blokkades waar ik wat aan mag doen en net als wanneer ik ‘gewoon’ in aura’s werk, kom ik die alleen tegen als ik er wat aan mag doen en als het voor alle betrokkenen de bedoeling is. Mijn manier van werken werkt daardoor als een katalysator voor familie- of andere groepsprocessen (want het werkt natuurlijk hetzelfde in een management team of ander bedrijfsonderdeel).
Ik versnel het proces door vaak onzichtbare en onbenoembare blokkades eruit te vissen, te benoemen en op te schonen.
Ook anders dan in de oorspronkelijke opstellingsvorm is dat een mensergerjenietpop natuurlijk niet kan aangeven wat hij voelt of denkt; dat hoeft gelukkig ook niet want ik kan het readen via het auraveld van de representant, de cliënt dus. Het is ten slotte niet voor niks een gemeenschappelijk thema dus het is ook actief in zijn aura.
Het voordeel van deze manier van werken is dat ik alleen focus op de blokkades in de familie die relevant zijn voor mijn cliënt, terwijl als er allemaal mensen opgesteld staan, er aan iedereen gesleuteld moet worden en er allerlei subthema’s voorbij komen. Dat kost mij in dat geval veel meer energie.
Toen ik dat nog wel deed, was ik regelmatig gevloerd na afloop. Dan kon ik 2 dagen niks meer. Ik hoorde pas veel later van een representant dat ze altijd 4 maanden van haar migraine af was als ze mee had gedaan aan andermans opstelling en ik in die opstelling aan haar had gewerkt. Toen begreep ik ineens waarom ik altijd zo idioot moe was na zo’n avond ‘opstellingen poetsen’….
Deze cliënt had geen migraine, er speelde iets heel anders maar hij had wel een vraag: of hij zitten mocht want hij was zo moe.
‘Waarom niet?’ dacht ik en zette hem steeds heerlijk op een stoel in de opstelling. Het voegde namelijk voor mijn werk niet perse iets toe als hij alles van dat familielid stond te ervaren en ik kon er zo ook prima bij. En dus werkten we hard, maar deden de luie variant: heerlijk op een stoel. Het werkte geweldig, de opstelling voor luie mensen!
