Ik zag hem rennen. Of haar, dat kon ik in de gauwigheid niet zien. En ik weet ook eigenlijk niet precies waar je naar moet kijken bij een eekhoorn, eerlijk gezegd.
Sinds ik een jaar of vijf geleden verhuisde naar mijn huidige huis en praktijkruimte, had ik hem al vaker gezien. In de grote rode beuk in mijn voortuin, in de krulhazelaar voor het woonkamerraam, op een meter afstand van me. En één keer opgejaagd door wijlen mijn toen al oude labradortje dat net uit de voordeur kwam en die voor dat ik het wist de trap af schoot, dwars door de tuin, de straat over (goddank geen verkeer op dat moment) en hup over het haagje, de voortuin van de overburen in, achter de eekhoorn aan. Eenmaal veilig in de buurtuin zag mijn hond niet dat de eekhoorn in allerijl een boom was in geschoten, maar merkte ze wel na al dat gehops dat haar blaas eigenlijk best vol was en deed ze meteen maar even een plasje. Gelukkig was dat een eenmalige aktie. En wonen er nu ook andere buren. Anders had ik dit natuurlijk nu nog niet opgebiecht.
Oftewel, er woont een eekhoorn in mijn buurt en ik vind dat leuke diertjes. Ik hoor voetjes over mijn platte dak en moet grinniken. Ik weet immers van wie ze zijn.
Vorige zomer vond ik het wat minder, want er waren het jaar daarvoor vijf planten gestolen uit mijn bloembak, naast de praktijkdeur. En het jaar erna zag ik weer een grote kuil verschijnen in de inmiddels aangevulde bak. Ik was een beetje boos, de pot was een puinhoop maar ik miste dit keer gekgenoeg geen planten. In het najaar ontdekte ik waarom.
Ik zat tijdens een behandeling met mijn gezicht naar het raam te werken, toen ik plotseling een beweging opmerkte. Een eekhoorn liep naar de pot en klom erop. Om vervolgens op zijn gemakje een lekker potje te gaan graven. Hij was helemaal in zijn element en was wat aan het verstoppen. Een lekker nootje ofzo. En ineens vond ik de puinhooppot niet erg meer. Dit is gewoon de natuur.
Daarna zag ik hem vaker. Altijd van rechts naar links over de praktijkoprit en een dikke walnoot in zijn bekje. Om met lege handen en mond terug te komen. Hij begroef vanalles bij de buren, ergens verderop in de straat. Ik kreeg zijn routes door en kreeg in de gaten dat als ik voetstapjes hoorde op het platte dak van mijn praktijk, ik naar de schutting moest kijken waarover hij vervolgens verder rende, voordat hij via de befaamde plantenbak naar beneden sprong of via de boom in de achtertuin verdween.. Ik zag hem ook steeds vaker ín de tuin. Ik denk dat hij nu wel durfde omdat m’n hond overleden is en niks hem meer opjaagt. Hij grasduint er nu gezellig tussen de vogels.
Hij zat dan ook een keer voor mijn keukenraam wat te peuzelen en verdween via de schutting naar links. Ik had net gedacht: ‘Ik dacht dat je roder was, maar je bent meer bruin. Het zal wel aan het gebrek aan zonlicht liggen.’ Om vervolgens te zien dat van rechts een rode eekhoorn naar mijn keukenraam liep om lekker verder te snuffelen. Het waren er dus gewoon twee!
De afgelopen tijd heb ik hard gewerkt in mijn tuinen en daarbij viel me op dat er op allerlei plaatsen walnoten verborgen liggen en eikenboompjes in wording zijn. Terwijl er bij mijn weten geen enkele eik in de buurt staat. Zelfs in de plantenbak die op de tuintafel onder mijn veranda staat, trof ik dit jaar twee mini-eikenboompjes aan. Het was duidelijk wie daar iets verstopt hadden…
Van de week zag ik onderstaande foto met tekst. En ik glimlachte, want het was niet alleen een rode eekhoorn, maar de boodschap paste ook nog eens bij mijn levensvisie.
Volg het pad van je ziel. Be a force of good, als je kunt. Doe dat wat klopt om te doen, vanuit je hart. Gewoon omdat het fijn voelt om een liefdevolle goede daad te verrichten. Zaai zaadjes, of begraaf nootjes en vergeet dat je het gedaan hebt. Houd geen score bij. Uit het een komt iets voort en uit het andere soms niet.
Of misschien komt er wel iets uit voort, maar dan krijg je het niet altijd te zien. En dat hoeft ook niet want daar gaat het ook niet om. Het gaat niet om wat het jou oplevert, het gaat om het Grote Geheel.
Als mensen goede daden verrichten en ze doen dit onvoorwaardelijk dus zonder er iets voor terug te verlangen, wanneer ze vanuit hun hart liefdevolle woorden zaaien en hier en daar wat ideeën planten of een glimlach schenken aan een wildvreemde of zonodig eens iets begraven wat niet langer meer nodig is, een strijdbijl bijvoorbeeld of oude overtuigingen en oordelen, waardoor er iets moois nieuws kan ontstaan; als mensen liefdevol dat geven wat een ander nodig heeft, soms zonder te beseffen wat ze allemaal in beweging zetten, hoe ze de ander positief raken of zonder aan te sturen op iets, er niks voor terug verwachten of zonder te beseffen wat er allemaal voor een vruchtbaars uit voort kan komen, dan wordt de wereld een veel fijnere plek.
Ik blijf daarom op mijn manier eekhoorntje spelen. Ik zaai en verstop mijn nootjes. Ik doe voor een ander wat mij vrolijk maakt om te doen en stem daarbij af op wat een ander en het Grote Geheel ondersteunt. En hoop dat dit voldoende bijdraagt en dat we met heel veel eekhoorntjes zijn, zodat we samen snel het omslagpunt bereiken en de wereld binnenkort vooral een liefdevolle plaats wordt om te vertoeven.
Zaai je mee?
