Mijn moeder, Ria Grandiek
Op 1 juli gingen we vrolijk op reis, ons jaarlijkse een-tweetje. Onze 17e vakantie samen naar Cadzand. Maar in de eerste nacht daar, werd de koers plotsklaps volledig verlegd.
De dagen erna waren – ondanks de schrik van het onverwachte, slechte nieuws – liefdevol en heel dierbaar. De liefde tussen mijn moeder en ons was bijna tastbaar en het was heel fijn om zo samen te zijn en met elkaar toe te groeien naar de volgende fase. Een fase die nu jammer genoeg al is aangebroken.
Tijdens het pittige laatste proces in haar aardse lichaam was ze zo helder als de stralendste ster, gevat als altijd, rustig, wijs en liefdevol tot ze haar ogen definitief sloot.
Mijn lieve moeder Ria Grandiek heeft op 31 juli 2024 haar fysieke lichaam verlaten en is met groot gejuich, uitbundig trompetgeschal en het mooiste gezang aan de overkant ontvangen.
Dank je wel dat je me zo dichtbij liet zijn en we altijd zoveel gedeeld hebben, lieve mam. Ik ben dankbaar dat je mijn moeder wilde zijn. Wij zeiden niet: ik hou van je. Wij leefden het.
Mijn moeder wandelt weer verder met Senna
———
Vanwege het overlijden van m’n lieve moeder ben ik voorlopig niet aan het werk. Mocht je graag een afspraak willen, bel je dan toch even m’n assistente? Dan zet ze je op de bellijst en word je vanzelf gebeld zodra ik weet wanneer ik weer aan de slag ga. En kun jij zelf kijken of je dan een afspraak wilt inplannen. Dank je wel.
Lieve groetjes,
Annemiek
Mijn moeder en ik houden niet van op de foto gaan en hebben dat allebei altijd zoveel mogelijk vermeden. Daarom is deze foto een zeldzaamheid. Gemaakt bij … Cadzand.
