En ineens was daar een pakje. Zomaar, met de ouderwetse brievenbuspost. Wat zou erin zitten (had ik iets besteld? Nee dat geloof ik niet maar het is van bol.com. Had ik een tijd terug dan een nog uit te komen boek besteld? O nee, het is een hergebruikte envelop, slim, kan ik ook wel eens doen als mijn lieve labje hem niet al versnipperd heeft. Eens gauw kijken wat er in zit…)
Een boekje over hondenvriendjes van iemand die ik 1 keer ontmoet heb tijdens het reinigen van haar huis (en die heerlijke eigengemaakte frietjes maakte achteraf en gelukkig mocht ik blijven eten 😀 ) en wier echtgenoot laatst bij me in de cursus zat.
Wat leuk. Wat onverwacht. Wat schrijft ze?
En toen kwamen de tranen. Want als iemand die je nauwelijks kent de moeite neemt om een passend cadeautje uit te zoeken en terwijl het al een jaar geleden is dat je haar voor het laatst ontmoet hebt, en je een bedankkaart schrijft met als kern ‘fijn dat jíj er bent’, dan komt dat heel diep binnen.
Dus dank je wel Irene, ik vind het zó lief!
