Lieve allemaal,
Dit bericht is bedoeld voor alle mensen die naar aanleiding van het nieuws dat ik ziek bleek te zijn, naar me hebben uitgereikt. Die hebben gemaild, kaarten gestuurd, Messenger gebruikt, me appjes zonden, of me verblijdden met bloemen of andere cadeautjes. Ik heb echt van honderden mensen iets liefs gehoord en heel fijne persoonlijke woorden meegekregen en dat heeft me enorm geraakt en goed gedaan. Ik wist eerlijk gezegd niet wat me overkwam. Ik wilde immers alleen maar netjes laten weten dat ik er (voorlopig) niet meer zou zijn. Zaken goed afronden.
En toen gebeurde er dit. Een groot cadeau. Heel bijzonder. Dank je wel!
Een deel van de kaartenpracht
Maar, ik wil je vanaf nu ook niet lastigvallen met onwenselijke updates dus mocht je daarin gewoon niet zo geïnteresseerd zijn, dan begrijp ik dat goed. Dan lees je dit bericht vooral niet verder. Of ga je verder bij het kopje ‘nieuwe meditatie’.
Ik geef deze update namelijk alleen omdat ik vrij veel vragen blijf krijgen van mensen over hoe het inmiddels met me gaat. Er wordt erg meegeleefd. Superfijn. Maar, hoe begrijpelijk en lief ook, ik kan helaas niet iedereen individueel antwoorden. Ik moet alles wat ik in huis heb aan energie besteden aan mijn proces. Want het blijkt een flinke kluif.
Daarom nu een update, waarbij deze bedoeld is voor wie wil. En mocht er in de toekomst nog iets te melden zijn, dan zet ik dat hier op m’n site. Daar kun je je abonneren op de nieuwtjes (linkerkolom) en aangezien ik verder niks anders zal plaatsen voorlopig, krijg je nooit veel mail. 😁
De update
Eind januari had ik ineens een grote bult bij mijn sleutelbeen. En na diverse soorten biopten en een heuse operatie, veel onderzoek en 9 keer de uitslagdatum uitstellen en dus enorm lang wachten en veel spanning – werd na een aantal niet kloppende, begin april eindelijk de definitieve diagnose door de arts gesteld. Het betrof een zeldzame vorm van Non Hodgkin Lymfoom, lymfeklierkanker dus. Het bleek een apart, moeilijk te diagnosticeren type met daarbij veel kenmerken van nog een andere soort. En alles bij elkaar heeft dat de nodige tijd gekost.
Ik gebruik trouwens zelf de soortnaam niet (ik vergeet de afkorting zelfs regelmatig) want ik wil me er niet mee identificeren. Ik kies ervoor om geen percentages en prognoses te horen, want dat is vaak gekoppeld aan angst. Ik heb daarom liever niet te maken met statistieken.
Statistieken gaan namelijk over het verleden, over ‘tot nu toe’ en over andere mensen en ze gaan niet over mij. Ik wijk graag af van de statistieken als die niet in m’n voordeel lijken te zijn en dat gaat het makkelijkste door me er om te beginnen helemaal niet mee te verbinden.
En bovendien, er zijn meer dan 70 soorten NHL en ze zijn allemaal anders en hebben allemaal een andere aanpak nodig en iedere ziel loopt daarbinnen ook nog eens zijn eigen pad en daar zegt statistiek allemaal niks over.
En wellicht is dit soort ‘meer dan 70’-en-één. Is dit een nieuwe soort (want hij past niet naadloos in bestaande hokjes) en betreed ik weer een niet eerder gegaan pad. En dan gelden die statistieken al helemaal niet. Zitten ze in m’n hoofd alleen maar in de weg.
En dat zitten statistieken eigenlijk sowieso hè? Ziekte is volgens mij namelijk het pad van je ziel. Als ziel kies je af en toe voor die route, hoe moeilijk dat als mens soms ook valt te begrijpen.
En dat pad valt niet in cijfertjes te vangen. Er valt ook niks uit af te leiden. Als je mocht komen te overlijden, dan heb je ‘de strijd’ niet verloren. Niks verkeerd gedaan. Het is geen falen. Het is dan precies wat je als ziel voor ogen had. Conform plan. Hoe dat menselijk gezien soms ook anders wordt gezien of ervaren. Zo zag ik het al jaren en dat komt me nu gelukkig goed van pas!
In dit geval is mijn proces ook iets tussen mij en mijn ziel. Tussen mijn zielendeel in mijn menselijk lichaam en mijn hogere Zelf. En dus zie ik het lymfoomverhaal als een vorm waar ik mee om te gaan heb als onderdeel van mijn levenspad en dat was en ben ik aan het doen. En dat zal ik altijd blijven doen. Op mijn manier.
En dat is een mooie manier, al zeg ik het zelf. Een mengvorm van veel soorten additieve aanpakken, energetisch, lichtwerk van de bovenste plank, meditatie, muziek, bomen, kristallen, lezen, Bashar, oefeningen, samenwerken met alle lichtwezens waar ik al verbonden mee was, hulp van bevriende collega’s voor zeer specifieke stukjes, rouwen, uithuilen en opnieuw beginnen, mooie gesprekken en samenzijn met dierbaren en vooral veel stilte, volhouden, heel veel zelfheling en zelfliefde. En ja, in dit geval ook van reguliere ondersteuning, want dat gaf mijn ziel duidelijk aan. Dat was nodig en dus werd ik na de diagnose een aantal weken dagelijks bestraald.
Het bestralen ligt inmiddels net achter me en nu ga ik de volgende fase in. Fysiek verwerken en herstellen en op alle niveaus verder helen en kijken wat ik daarna verder nodig heb, wat mijn volgende stappen zullen zijn; het proces is nog lang niet klaar en ik heb geen idee van wat er nog komen gaat. Dus ook al valt het niet altijd mee, ik houd goede moed, voel me gelukkig meestal rustig en helder en ben benieuwd wat de zomer gaat brengen.
Nieuwe meditatie online
Ik heb dus nog even geen idee van mijn toekomst. Maar wat ik wel weet, is dat de juiste focus helpt. In alle gevallen. Acceptatie en overgave aan wat mijn lijf en leven me aanbieden, vormen bij mij de leidraad in dit proces.
In de eerste week dat ik ziek bleek te zijn, heb ik daarom een meditatie geschreven en opgenomen om mezelf te helpen in dit proces van rouw, overgave en vertrouwen. Normaal schrijf ik meditaties voor anderen, maar deze schreef ik in eerste instantie voor mezelf.
Er zat precies in wat ik elke dag moest horen en ik luisterde er de afgelopen maanden minimaal één keer per dag naar. Dat blijf ik ook doen, want de trilling past perfect, hij werkt helend en de woorden zetten me of houden me telkens weer keurig op het juiste spoor. En nu ik zelf ietsje verder ben, voelt het passend om hem met iedereen te delen die ook ernstig ziek is. Of was. Zodat hij anderen desgewenst ook een steuntje in de rug kan geven. Hij heet: ernstig ziek.
Ik hoop natuurlijk dat je hem niet nodig gaat hebben, maar als je ernaar wilt luisteren of hem door wilt sturen naar iemand die hem goed gebruiken kan, dan vind je hem hier.
Tot slot
Dit is het even voor dit moment. Ik duik nu weer wat maanden onder. Dank je wel voor het lezen. En nogmaals enorm bedankt voor alle liefdevolle berichten en blijken van waardering. Die hebben op moeilijker dagen soms net het verschil gemaakt.
Liefs, Annemiek
