Vrijdag 18 maart was een bijzondere dag. Ik gaf weer een Helende Handen Verdiepingsdag met een verdergevorderde groep. Het thema wat ik al drie maanden hoorde van mijn gidsen was: emoties opschonen en urinewegstelsel-ontstekingen. Dus nog verder verdiepen op het onderwerp urinewegstelsel wat we een keer daarvoor doorgrond en behandeld hadden.
De dagen voor de cursus waren veel cursisten al in een behoorlijk proces. Blijkbaar was de gedachte aan weer emotioneel opschonen voldoende om dat te veroorzaken…. En wetende dat de vorige keer er bij het energetisch opschonen van hun oude emotionele stukken nogal wat tranen gevloeid hadden, keek de ene cursist iets minder uit naar de dag dan de ander. En toch had iedereen er zin in.
Aangekomen bij het Oude Wandelpark, onze Valkenswaardse cursuslocatie, waren we al vroeg bezig met het klaarzetten van de behandeltafels. En het viel me op dat er meer personeel rondliep dan anders op dat tijdstip. Eerst dacht ik dat ze werkoverleg zouden hebben maar al gauw zag ik dat ze 2 ruimtes verderop alles in gereedheid aan het brengen waren voor een koffietafel. Voor na een begrafenis welteverstaan. Oeps. Dat wordt nog wat, besefte ik meteen.
150 droevige mensen creëren een veld van verdriet. Een veld waar ‘mijn’ cursisten feilloos op zouden kunnen reageren, zeker als het onderwerp ‘lastige emoties’ is; oud verdriet en dingen die je emotioneel niet voldoende verwerkt en losgelaten hebt.
En al bij de aftrap van de dag werd duidelijk dat het veld duidelijk voelbaar was, diverse mensen erop reageerden en dat zelfs de overledene zich meldde bij een cursiste en bij mij. Ze had ergens nog even hulp bij nodig en nadat de cursiste gedaan had wat nodig was, hebben we kaarsjes voor de overledene aangestoken rond haar bidprentje en gingen wij uiteindelijk verder met onze cursus.
Alleen liep die natuurlijk ook weer zoals het zijn moest omdat er naar aanleiding van het bezoekje van de overledene allerlei vragen gesteld werden over doodgaan, geesten, entiteiten, auralifters etc. Daarom hebben we daar tijd aan besteed en heb ik uitgelegd wat normaalgesproken de route is die een ziel aflegt als hij overlijdt en wat er zoal mis kan gaan.
Wat het verschil is tussen een ‘gewone’ overledene die je nog eens komt bezoeken en een entiteit. Waarom de ene entiteit in je aura kan blijven kleven en de andere aan een veld of gebied gekoppeld zit. En wat daaraan te doen is, hoe je de ander en jezelf tegelijkertijd kunt helpen en zo de wereld weer een fractie beter maken. Ook het onderscheid tussen energetische koorden met levende mensen en last hebben van overleden entiteiten kwam aan bod en zo hadden we een heel mooie, liefdevolle, morgen.
Toen ik aangaf dat bepaalde entiteiten blijven kleven op energetische restvelden vertelde een cursiste uit Arnhem dat er bij haar in de wijk en stad ook zoveel zijn blijven plakken doordat er in de Tweede Wereldoorlog verschrikkelijk gevochten is en daar erg veel mensen gesneuveld zijn.
Daarom stelde ik voor om met degenen die wilden een dagje naar Arnhem te gaan en daar gezamenlijk zoveel mogelijk zielen naar het Licht te gaan brengen. Leerzame ervaring met een prachtig doel tegelijkertijd!
Gelukkig bleek dat voorstel in goede aarde te vallen en tijdens de lunch prikten we 9 juli als datum. Dan gaan we, met de gehele groep, dus met zijn negenen, aan de slag in Arnhem ☺ .
Na een korte muzikale meditatie behandelden we ’s middags vrolijk verder op de verborgen emotionele stukken en merkten sommige mensen dat weglachen of wegdenken op de lange duur toch niet helemaal de oplossing is….
En bleek ook hoe de familie-energie van eenieder getriggerd was door het veld van de begrafenis en het thema ‘familie maar toch niet met elkaar verbonden’ en konden we daar heerlijk aan werken. Afsluitend hebben we daarna nog spontaan gezellig met elkaar gedineerd en toen was het echt klaar. Het was een uitzonderlijk mooie dag.
En mocht je zelf ook meer willen weten over overledenen en entiteiten en dergelijke, er staan prachtige verhalen met praktische informatie over hen in mijn beide boeken.
