Vrijdag 28 september 2018 gaf ik weer een Helende Handen Verdiepingsdag. Daar zag ik eerlijk gezegd een beetje tegenop.
De reden was het onderwerp: De galblaas en constructief omgaan met boosheid. Nou was ik uitermate goed voorbereid, had al mijn materiaal al geschreven en geprint vóór mijn zomervakantie dus het kwam niet door tijdnood of iets dergelijks.
Nee, het kwam door de cursus van juni: Verschillende manieren van contact maken….? Daarbij kwamen allerlei mensen die elkaar nog niet eerder ontmoet hadden binnen en begonnen elkaar spontaan gedag te kussen. Wildvreemden. Hartstikke leuk en ik dacht: dat komt natuurlijk door het thema: contact maken. En ik zei toen al: dan ben ik benieuwd hoe iedereen in september binnen komt, als het thema ‘boosheid’ is. Briesend, stoom uit de oren, kort lontje. Dat werk verwachtte ik eigenlijk.
Bij het schrijven van het cursusmateriaal was ik mijn eigen boosheid namelijk ook al aardig tegengekomen. Ik was goed afgestemd en zat er al goed in, om maar eens een eufemisme te gebruiken.
De contactcursus van juni ging enorm soepel en het werd een prachtige dag. Passend bij het onderwerp. Dit keer zag ik al wat donkere wolken hangen. Zou het inderdaad gaan onweren?
Vrijdag druppelden de deelnemers een voor een binnen. En zoenden elkaar over het algemeen gedag. Of gaven elkaar keurig een hand. Ogenschijnlijk geen stekeligheden. Een warme sfeer. Een onverwacht en leuk begin.
Eén deelneemster kwam te laat. Die was onderweg al aan de cursus begonnen. Alles ‘zat tegen’ en ze was behoorlijk daardoor gefrustreerd. Natuurlijk zat er al veel meer dwars en was het dus perfect oefenmateriaal. Net als degene die fysieke galproblemen bleek te hebben en alle boosheid die er op enig niveau nog zat bij de andere mensen.
De ochtend besteedden we aan de fysieke werking van de galblaas, bijbehorende theorie en de holistische vertaling ervan. En handreikingen van wat je ermee zou kunnen doen, zowel qua gedrag, gedachten als behandeling.
En daarna werd er behandeld. Er werd hard gewerkt. Behoorlijk pittige stukken maar gelukkig met respect en liefde voor elkaar zodat het eruit kon komen en geheeld werd.
De signalen durven voelen en je irritatie of boosheid nuttig gebruiken. Onderscheid maken tussen wat je wel en niet wilt en daar voor uit durven komen. Onmacht en je minderwaardig voelen. Zelf bepalen wat je geven wilt. Het waren zo wat thema’s die de revue passeerden. Het was een intensieve en mooie dag. En de meeste mensen vertrokken met een zonnig gezicht. En opgelucht van binnen.
Ikzelf ging aansluitend naar een theatervoorstelling in Eindhoven. Ik had me gek gerend om het allemaal net te halen. En kwam in de vrijdagavondfile die me bijna een half uur extra kostte. Zonder enige vorm van stress of irritatie uiteraard, want ik had zelf ook goed opgelet tijdens de cursus 🙂
